یک فصل کوتاه
صحبت از روز جهانی ترجمه و مترجمان شد و همکارانی که کارهایت را به خاطر دارند؛ یادم آمد که همیشه هم اوضاع چنین نیست. ظاهراً نباید هم انتظاری جز این داشت. اما قرار نیست که همۀ حقوق معنوی خود را هم نادیده بگیریم.
سال ۱۳۸۵ بود و من سرویراستار کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بودم. گاهی نیز کاری را خودم ویرایش می‌کردم. در همان روزها متن کتابی را که بنا بود زیر چاپ برود به دستم دادند. متنی ترجمه شده بود که مسئولان انتشارات کانون از ترجمۀ یک فصل آن راضی نبودند. آن فصل به شعر و نظم مربوط می‌شد و مترجم که در این زمینه تخصصی نداشت، از پس کار برنیامده بود. متن انگلیسی را در اختیارم گذاشتند و قرار شد آن فصل را من ترجمه کنم و حاصل کار مترجم کتاب در آن فصل را کنار بگذارند. من هم پذیرفتم. فصل کوتاهی بود (البته خود کتاب هم کم‌حجم بود) و طبیعی بود که برای ترجمۀ حدود ۵ درصد از یک کتاب، راضی به این نبودم که روی جلد کتاب نام من در کنار نام مترجم بیاید.
این ماجرا گذشت و همکاری من با کانون به پایان رسید. بعدها خبردار شدم که آن کتاب در سال ۱۳۸۹ چاپ شده است. سری به کتاب‌فروشی کانون زدم و کتاب را پیدا کردم. متن ترجمۀ من سر جایش بود اما هیچ جا اشاره‌ای به این نشده بود که یک فصل از کتاب را دیگری ترجمه کرده است؛ چه رسد به ذکر نامی از مترجم آن فصل!
برای دیدن شناسنامه کتاب کلیک کنید.
برای دیدن مقدمه مترجم کلیک کنید.